Πότε κοιτάχτηκες για τελευταία φορά στον καθρέπτη;

Βραδάκι. Αναμένο το καλοριφέρ. Λέω να κάνω ένα ντουζ. Το τελειώνω και βγαίνω από τη μπανιέρα. Το βλέμα μου πέφτει σε εκείνο το παλιό ολόσωμο καθρέπτη που μου είχες χαρίσει. Αρκετό καιρό έχω να κοιταχτώ φένεται, προσπαθώντας να με δω πραγματικά. Μαλλιά κοντά που προσπαθείς να τα κάνεις ίσια και είναι πατικομένα από το πολύ ζελέ. Πάντα σε ενδιέφερε η γνώμη των άλλων, παντα αυτή σε συμπλήρωνε. Τώρα όμως;
Μάτια γαλανά, που πολλές κοπέλες έχουν πει πως είναι ωραία. Τώρα αυτό που έχει απομείνει είναι μια παράξενη ομορφιά, θλιμένη, απόκοσμη. Μαύροι κλύκλοι κάτω από αυτά. όπως οι άσκοποι κύκλοι που γίνονται στη ζωή σου. Μαύροι. Στο σώμα φαίνονται τα κόκαλα. Διαγράφετε ο σκελετός, τη σάρκα την έχει καταποντήσει το Θ και το Π. Παρακάτω. Τα χέρια σου. Από μικρό που σε θυμάμαι, δεν έχουν αλλάξει. Τα ίδια μακριά, λεπτά, χλωμά δάκτυλα. Η ίδια απαλότητα που είχαν παραμένει. ίσως΄να είναι λίγο πιο τραχιά στις παλάμες. ίσως.

Κάποια στιγμή όλοι κοιτάμε τον καθρέπτη μας. Και ενώ μερικές φορές κοιτάζοντας το σώμα μας δεν βλέπουμε τίποτα απ' τη ψυή μας, ταυτόχρονα βλέπουμε και τόσα πολλά....

Τραγούδια στο σχολείο

Δευτέρα. Τελευταία ώρα. Μαζί, εγώ παίζοτνας κιθάρα στο θεατράκι και εσύ ακούγοντας. Πρώτη, δεύτερη, τρίτη χορδή και μου ζητάς να παίξω το Imagine των Beetles

Imagine there's no heaven,
It's easy if you try,
No hell below us,
Above us only sky,
Imagine all the peoplel iving for today...

-όχι μου λες σαν τελειώνω αυτούς τους στίχους, δεν ταιριάζει σε αυτή τη φασαρία με τους άλλους από κάτω να τρέχουν. Σου χαμογελώ και ρίχνω το Every you, Every me των Placedo.

Sucker love is heaven sent
You pucker up, our passions spent
My heart's a tart
Your body's rent
My body's broken
Yours is bent .....

-Σου άρεσε; Σε ρωτάω με εκείνω το στραβό χαμόγελο. Καλό ήταν μου λές, το 'χεις πει και καλύτερα.
Χαμογελώ και πάλι. Χτυπά το κουδούνι για μέσα σε βλέπω που μου γυρνάς την πλάτη και πας για το τελευταίο μάθημα της ημέρας και εγώ το μόνο που σκέφτομαι είναι οι νότες για το τραγούδι Sond to Say GoodBye των Placedo & αυτό

"Song To Say Goodbye"You are one of God's mistakes,
You crying, tragic waste of skin,
I'm well aware of how it aches,
And you still won't let me in.
Now I'm breaking down your door,
To try and save your swollen face,
Though I don't like you anymore,
You lying, trying waste of space.
.Before our innocence was lost,
You were always one of those,
Blessed with lucky sevens,
And the voice that made me cry.
My Oh My.

Η νύχτα που σε μαγεύει

Βράδυ. Στην πόλη σκοτάδι. Δεξιά η πλατεία με την παιδική χαρά που θυμάσε πως πήγαινες και εσύ παλιά μερικές φορές και αριστερά ένα σχολείο. Τα μαγαζιά κλειστά και ούτε ψυχή στο δρόμο, εκτός από καναν δυο που παραπατάνε και κουβεντιάζουν μπερδεύοντας τα λόγια. Εσύ περπατάς. Τα ρολά στα μαγαζιά κατεβασμένα και πιο δίπλα οι τοίχοι καλυμένοι με γκράφιτι. Θυμάσε που είχες κάνει και εσύ ένα κάποτε; Σπου άρεσε τότε να ζωγραφίζεις, αν και αυτό έμεινε στο παρελθόν. Περπατάς. Οι λάμπες τρεμοσβήνουν και η ίδια λάμπα που είχες προσέξει πριν από καιρό στις βόλτες σου πως είναι καμένη, εξακολουθεί να μην βγάζει φως. Οι περισσότεροι πάντα σε έλεγαν χαζό πως σου αρέσει ένα τέτοιο μέρος στις 4 το χάραμα και εσύ διαφωνούσες. Πάντα διαφωνούσες, πάντα το έβρισκες γοητευτικό και να σε ηρεμεί. Πάντα και ένα καινούργιο σοκάκι να ανακαλύψεις πάντα και ένα καινούργιο άτομο να δεις να περιφέρετε στο δρόμο. Και να που σε οδήγησαν τα βήματά σου. Δίπλα στο κάστρο, όπου τη φίλησες για τελευταία φορά. Το θυμάσε και χαμογελάς. Ρε τι ωραία είναι να θυμάσε την πρώτη σχέση με την οποία είχες επαφή, έστω και με τα φιλιά... Δίπλα μερικοί θάμοι. Μπορείς να τους μυρίσεις τώρα που δεν υπάρχουν αμάξια με τα καυσαέρια και όλο το βουητό τριγύρο. Λίγες φορές έχεις νιώσει τόσο ωραία. Ολόκληροι οι δρόμοι μιας ολόκληρης (κτηριακά, ψυχικά όμως.....) πόλης στη διάθεσή σου. Και πρωχοράς. Έχεις τόσο πολύ περπατήσει που τα πόδια σου σε πηγαίνουν μόνα τους. Και να μπροστά φυτώνει το σπίτι σου!. Βγάζεις τα κλειδιά, μπαίνεις μέσα, άντε και να ανέβεις μερικά σκαλιά ακόμα... και να πέσεις για ύπνο...